جرجیس

گویند روباهی خروسی را در دهان گرفته می برد بردنی. خروس مر روباه را بگفت :"حال که از خوردن من چشم نپوشی نام پیامبری به زبان آر تا هم سختی جان کندن برمن آسان شود وهم طعمه بر تو حلال تر گردد گردیدنی!"
روباه دندان به طعمه استوارترگردانیدی وجرجیس جرجیس گفتی وطعمه باخود می ببردی بردیدنی!
از پس این حادثه بود که خروسان گفتندوروایت شد به دوران که:
"چرا ازبین همه ی پیامبران جرجیس؟"

المناظر و الروایح- اثر: ابوغریب بخارایی